ﻫﺮ ﺩﻭﻣﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﭼﻠﻔﺘﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻣﻌﺬﺏ ﺑﻮﺩﯾﻢ.. ﭘﺴﺮﻣﻮﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ. ﺟﻤﻼﺕ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﺭﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ,ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻩ ﻣﺘﺮ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺭﻭ ﻃﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ..ﺍﻭﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺷﻮ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ:¤¤¤¤¤بقیه در ادامه مطلب¤¤¤¤¤
ادامه مطلب...
تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان دوام زندگی قسمت دوم وپایانی,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
